lekker klagen  : tips  http://nederland.klaagt.nl
 http://klaag.tip.nu/
 

Consumentenleed

Toegegeven, het was zo'n avond waarop niets mee leek te zitten. Met een
langzaam maar gestaag opkomende hoofdpijn had ik tot dat moment de
Europacup- verrichtingen van mijn favoriete voetbalclub bij een 1-0
achterstand zitten volgen, toen plots de telefoon overging. Een blik op mijn
vriendin leerde dat zij zojuist haar nagels had voorzien van een lichtblauwe
asfaltlaag, in een gebaar van ' helaas'  hief zij haar handen op.

Grommend veerde ik omhoog om op te nemen, me onbewust van het feit dat ik
met mijn maat vierenveertig volledig op onze nieuwe Russische dwerghamster
Jip  ( ja...hoe verzin je het ! ) ging staan.  " HALLO ! " : wist ik nog
boven het gegil van mijn partner uit te brengen.

" Goedenavond meneer, met Martin van Bureau Investment quality, ik wilde u
vragen of u al onze folder heeft ontvangen over de voor U  geknipte
levensverzekering."  Hier stond ik,  temidden van de ultieme chaos,
luisterend naar weer zo'n gewiekste reclameterrorist die op kosten van zijn
Call-centre menig cursus emotionele chantage en psychische manipulatie had
gevolgd. 
"Martin, ik hoop dat jij voor jezelf een hele goede hebt afgesloten, want
als ik je in mijn exceemstompen krijg, heb je die zeker nodig " : siste ik .

De gifbeker was nog niet geheel leeg die avond, want terwijl ik bruut ophing
en keek hoe mijn vriendin zich ontfermde over het verpletterde kadavertje
van Jip, werd het 2-0.

Een gevoel van doffe ellende overviel me. De laatste keer dat  ik me zo
beroerd voelde bijna  was toen we door een kennis waren we opgegeven voor
een bezoek van ' de Blijde Babydoos'.  Voor de deur stond echter niet de
hoogblonde giegeltut die ik verwachtte maar een sacherijnig oud wijf dat
genoeg make-up op haar ponem had geplamuurd om door te gaan voor een levende
Italiaanse fresco.
Als zij de laatste vrouw op aarde was geweest, had ik nog eerder  een
serieuze relatie aangeknoopt  met een  KLIKO-container.
Naast de gebruikelijke babyrotzooi probeerde ze ons nog lid te maken van
greenpeace (denk aan de toekomst van de kleine !), Memento Micro Mori  (een
lommerrijk strooiveld voor verbrande huisdieren) en een vage CD-club die als
welkom een verzamel-cd cadeau deed van een niveau waar zelfs verstokte Frans
Bauer -fans (en die zijn wat gewend, geloof me) spontaan van over hun nek
zouden gaan..

Die wanstaltige verkoopaanval kwam tot een einde toen ik haar na twintig
minuten eruit keilde, luidkeels toevoegend dat ze met haar bijzonder
representatieve uiterlijk waarschijnlijk in staat was een hele horde
walrussen overstuur op de vlucht te jagen. 

Pure haat en afkeer maakten zich van mij meester. Hoe haalden ze het in hun
hersens mij voor de zoveelste vruchteloze keer te benaderen teneinde die
troep te slijten. Wie had ze mijn telefoonnummer gegeven?  Wie mijn adres?
Had onze gemeente dan echt  zo'n adrespooiers in dienst?
Maar het onbehagen maakte plaats voor strijdlust. Ik besloot nu eens de
handschoen op te pakken.  Ik zou ze dit geintje betaald zetten.
Niet volgens hun spelregels. Geen geheim telefoonnummer.  Niet zo'n
schuwlelijke  'NEE'-sticker op de brievenbus om te voorkomen dat je huis
wordt volgepropt met een hoeveelheid folderpapier waar jaarlijks dik
vijftien IKEA-parkeerplaatsen naaldwoud het loodje voor leggen.  Niets van
dat alles.

'Inlichtingen' verstrekten mij na wat 'aandringen' het  telefoonnummer  én
zowaar het adres van Investement Quality.  Dit derderangs
verzekeringsbedrijf werd door mijn toedoen die bewuste week vervolgens
getrakteerd op: twaalf bestelde taxi's, vijftien pizza's,  een
onaangekondigd bezoek van Rentokil,  vier inbraakalarmen, zestig kuub zand,
twee jehova-getuigen en drie call-girls voor de managers.    

Inmiddels hebben wij  inderdaad dus wel dat geheime nummer genomen, heb ik
naar aanleiding van die bij de gemeente  (!) bestelde 'Nee" -sticker een
enquêteformulier ontvangen waarom ik geen reclame meer wens te ontvangen en
hebben mijn vriendin en ik besloten om in dit tijdperk van  ' excuses ' een
gebaar te maken richting onze vier kids .

Jip ligt naast de van verdriet overleden Janneke opgebaard in de Zanussi
permafrost tussen de Vlaamse frites en de kaassoufflés.  Memento Micro Mori
heeft zich inmiddels bereid verklaard voor een eenvoudige doch
eerbiedwaardige crematie annex verstrooiing te zorgen. Da's toch 13 airmiles
en twee waardemunten (bedankt Janneke)  van Blokker waard. Helmut Lotti zal
tenslotte op de door mij meegebrachte CD het immer gevoelige ' Auf
wiedersehen, mein liebe' ten gehore brengen. 

Ik hoor inmiddels een luide plof op de mat van weer een kilo bedrukt
toiletpapier. Eens kijken of de HEMA nu ook hamsters verkoopt.

Consumeer ze,
Hille de Gooijer